رابطه بین آسیب‌دیدگی روانی و خودکارآمد‌پنداری در دانش‌آموزان دبیرستانی شهرستان زلزله‌زده بم

چکیده مقدمه: خودکارآمدپنداری یکی از متغیرهای روان‌شناختی مهم در زندگی فردی و اجتماعی است. خودکارآمدپنداری به این معنی است که فرد ضمن شناخت و آگاهی از توان و ظرفیت خود، به شایستگی و احساس کارایی خود در برخورد مؤثر با چالش‌ها، ضروریات و فرصت‌های محیطی و اعمال کنترل بر رویدادها، باور و اعتقاد داشته باشد. با توجه به اهداف پژوهش حاضر، خودکارآمدپنداری در موقعیت آسیب‌دیدگی روانی مورد ارزیابی قرار گرفته است. روش‌ها: در این پژوهش برای ارزیابی خودکارآمد‌پنداری از پرسشنامه خودکارآمد‌پنداری بندورا و برای ارزیابی آسیب‌دیدگی روانی از پرسشنامه SCL-90-R دراگوتیس(1) استفاده شده است. حجم نمونه350 نفر دانش‌آموز دختر و پسر دبیرستانی مدارس شهرستان زلزله‌زده بم در سال تحصیلی 1384- 1383 بوده است که به روش نمونه‌گیری تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب شده‌اند. تحقیق از نوع همبستگی و مقایسه‌ای بوده است. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که میان آسیب‌دیدگی روانی و خودکارآمدپنداری رابطه معنی‌دار و منفی وجود دارد. سایر یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که : - تفاوتی میان دانش آموزان دختر و پسر از نظر میزان آسیب‌دیدگی روانی وجود ندارد. - خودکارآمدپنداری شخصی و جمعی دانش‌آموزان دختر به طور معنی‌داری از دانش‌آموزان پسر بالاتر است. - میان خودکارآمدپنداری شخصی و جمعی رابطه معنی‌دار و مستقیم وجود دارد. نتیجه‌گیری: نتیجه به دست آمده بیانگر آن است که هر چه میزان خودکارآمدپنداری در بین دانش‌آموزان زلزله‌زده بم بیشتر باشد، میزان آسیب‌دیدگی روانی آنان کمتر است. کلمات کلیدی: آسیب‌دیدگی روانی، خودکارآمدپنداری، زلزله بم